MONOSIES – STORIES OF THE GRAY CITY

Premierowy koncert promujący płytę „Stories of the Gray City”, muzycznie utrzymaną w europejskim, przestrzennym i filmowym idiomie.

Łukasz Komala – gitara
Zbyszek Szwajdych – trąbka
Jasiek Kusek – piano
Szymon Frankowski – kontrabas
Mateusz Karoń – perkusja

*bilety: 20/25 pln

Płyta ukazała się we wrześniu 2017 nakładem wytwórni Soliton, dostępna jest w sieci sklepów empik, w katalogu wydawcy w formie fizycznej i cyfrowej oraz na platformach streamingowych wszelkiego rodzaju. Utwór tytułowy znalazł się w półfinale konkursu International Songwriting Competition ’15 w USA w kategorii instrumentalnej. Muzyka zawarta na albumie jest utrzymana w europejskim, przestrzennym i filmowym idiomie. Red. Stelmach w „Offensywie” programu III PR stwierdził, że jest to „muzyka towarzysząca”, która uzupełnia krajobraz za oknem i w sumie jest to bliskie mojemu zamysłowi.

Łukasz Komala – gitarzysta, kompozytor. Laureat nagrody Urbanatora (indywidualne wyróżnienie przyznawane przez Michała Urbaniaka), trzykrotny półfinalista International Songwriting Competition (2013 – „Building Babel”, 2014 – „Stories of the Gray City” i 2017 – „Passage”).

Jazz Forum, 12/2017: Jednostajny rytm, wielokrotnie powracające, progresywnie rozwijane motywy, łagodna oprawa harmoniczna i nieskomplikowana aranżacja – to wszystko stanowiło tło do zmieniających się obrazów. Szum ruchu ulicznego, stukot tramwajów z oddali, nagłe powiewy wiatru, pisk biegających dzieci naturalnie wpisywały się w muzyczną narrację Monosies. Co pewien czas linie instrumentów się nawarstwiają, a brzmienie intensyfikuje, jednak o wyraźnych punktach zwrotnych trudno mówić, wszystko bowiem lawiruje wokół miękkości diatonicznego, niezachwianego flow.”

Magazyn Gitarzysta, 2018-01-08: „Kompozycje na „Stories of the Gray City” są stonowane, pozbawione instrumentalnych szaleństw, utrzymane w jednostajnym rytmie, skupiające się mocniej na rozwijaniu poszczególnych motywów niż wirtuozerskich, fusionowych pogoniach. Muzycy wolą tworzyć opowieści niż prześcigać się w koncypowaniu kolejnych zmyślnych figur dźwiękowych. To co daje się usłyszeć na krążku Monosies to doskonały balans pomiędzy instrumentalistami prowadzącymi melodie, wzajemny szacunek. Nikt tu nie próbuje przekrzyczeć kolegi z zespołu, nie stara się liderować, albo zagospodarować dla swojego instrumentu więcej miejsca niż mają pozostali, panowie kolektywnie snują instrumentami historię, uzupełniają się i dzięki temu wzbogacają muzykę. (…) Jest intymnie, nastrojowo i z emocją. Przeuroczy debiut Monosies.